Mijn tweede trimester met type 1 diabetes

Joehoe! Het eerste grote nieuws: we verwachten een jongen.

Na de vermoeiende eerste maanden voelde dit trimester bijna als een heropleving. Mijn energie kwam terug, ik kreeg opnieuw zin om dingen te ondernemen en kon weer genieten van bewegen en reizen.

Aspirine & extra waakzaamheid

Op 12 weken ben ik gestart met aspirine, na overleg met mijn endocrinoloog en gynaecoloog. Dit omdat ik door mijn diabetes een verhoogd risico heb op zwangerschapsvergiftiging.
Ik had me goed ingelezen om de symptomen zo vroeg mogelijk te herkennen. Dat gaf me meer vertrouwen en rust.

Terug tot leven

De vermoeidheid verdween en ik voelde mij letterlijk opnieuw tot leven komen. Door veel te bewegen had ik het gevoel dat mijn zwangerschap ook iets makkelijker verliep — zowel mentaal als fysiek.

We trokken er meteen op uit:

  • ✈️ Reizen naar Gran Canaria & Tenerife (waar mijn man vandaan komt) → véél gewandeld en gezwommen, hiken in de natuur.

  • 🌲 Een tripje naar Limburg → mountainbiken (wel enkel vlak in het bos 😉), 22 km wandelen door het groen, en uitstapjes naar Maastricht & Hasselt.

Daarnaast bleef ik mijn vaste routine aanhouden: zwemmen en krachttraining (zoals ik voor de zwangerschap ook al deed).

Bloedsuikers in balans

In dit trimester waren mijn bloedsuikers verrassend stabiel. Er waren weinig veranderingen, al moest ik tegen het einde van het tweede trimester wel stilaan wat beginnen ophogen.

Een onverwachte wending 🤒

Halverwege dit trimester werd ik plots ziek:

  • Suiker sterk verhoogd

  • Misselijk, lage bloeddruk

  • Op spoed beland door overgeven

Ik was 4 à 5 dagen volledig uitgeput. En bovenop die lichamelijke klachten kwam ook de paniek of alles wel goed was met mijn baby. Gelukkig herstelde ik daarna goed.

Ziekenhuiswissel

Rond 24 weken besloot ik over te stappen naar UZ Gent. Daar word ik nu ook opgevolgd, en dat maakt dat de communicatie tussen de verschillende diensten veel vlotter verloopt. Het geeft me een veilig gevoel om een gespecialiseerd team rond mij te hebben dat perfect weet wat te doen bij een hoogrisicozwangerschap.

Terugblik

Mijn tweede trimester voelde vooral als een verademing: van uitgeput naar energiek, van stilvallen naar reizen en sporten, met tussendoor een pittige dip en een grote verandering in mijn zorgteam.
Het blijft een intens traject, maar ik ben dankbaar dat ik dit trimester zo veel mooie momenten mocht beleven. 💙

Previous
Previous

Late diners, aperitieven en desserts: waarom feestdagen zo lastig zijn voor diabetes

Next
Next

Mijn eerste jaren met type 1 diabetes